Waarom een contradictie onwaar is

Naar aanleiding van https://bertmorrien.blogspot.com/2021/09/logica-en-geloof.html?showComment=1639344660826&m=1#c3240307337023325794 het volgende.

RV,

Over ware contradicties.

Mijn uitgangspositie is dat een ware contradictie een zuiver metafysisch concept is. Dit concept snijdt zichzelf de pas af om ooit door iets of iemand waargenomen te kunnen worden omdat daarvoor onderscheid tussen waarheid en onwaarheid een essentie is.

De vraag of iets bestaat is volgens mij de vraag of iets in principe direct of indirect meetbaar c.q. detecteerbaar is.

Iemand die beweert dat een ware contradictie bestaat zonder aan te geven hoe die aangetoond zou kunnen worden had net zo goed niets kunnen zeggen, dat is wat mijn jarenlange discussie met Jan-Auke wel duidelijk heeft gemaakt.

Dit inzicht is de enige rechtvaardiging van het bewijs uit het ongerijmde wat rigoureus zegt dat een contradictie onwaar is.

Feitelijk is het dat wat redeneren mogelijk maakt.

Redeneren impliceert zero tolerance voor contradictie. Zou je er ook maar één toelaten dan is er geen sprake meer van een redenering maar van een betoog zonder geldige gevolgtrekking.

Je kunt niet eens zeggen dat die gevolgtrekking niet waar is en dat bevestigt eens temeer dat dit betoog net zo goed niet gehouden had kunnen worden, een betreurenswaardige verspilling van tijd en de moeite.

Wordt zo een betoog ook nog beloond dan is de perversie van waarheid compleet.

Als je de mogelijkheid van een ware contradictie toch open wil houden dan scheiden zich onze wegen.

 

Toevoeging 20251031

Het kenmerk van waarheid is dat een waarheid bestand is tegen elk bezwaar (engels: thruth holds under scrutinity) .

Het probleem hierbij is dat het aantal mogelijke bezwaren tegen een waarheid principieel onuitputtelijk is. Dat wil zeggen dat waarheid altijd voorlopig is en dat dit evenzo geldt voor onwaarheid.

In de praktijk worden uitspraken gewaardeerd op hun bruikbaarheid (wat werkt is waar).