De wereld-voor-ons

Op 16 juni schreef filosoof Emanuel Rutten:
"Wie mijn wereld-voor-ons kennisleer als een ‘binnen’ tegenover een ‘buiten’ begrijpt, is nog altijd gevangen in het Kantiaanse schema van een innerlijke fenomenale wereld en de noumenale wereld daarbuiten."

De wereld-voor-mij is de enige die ik ken maar ik accepteer dat wereld-voor-jou anders is.
Al onze zintuigen zijn potentiële bronnen van kennis
Volgens mij zijn wereldbeelden persoonlijke interpretaties van de informatie die onze zintuigen opleveren.
 De meeste sensoren in ons lichaam reageren op toestanden binnen ons lichaam waardoor mensen hun eigen lichaam kennen als geen ander.
Daarom nemen we niet alleen ons fysieke bestaan als vanzelfsprekend aan maar ook onze metafysische 'ik'.
Ik beschouw mijn 'ik' als een redelijke interpretatie van de sensorische informatie waarover mijn organisme beschikt.

Dat er in de-wereld-voor-jou een God voorkomt lijkt mij ook zo een interpretatie.
Ik kan een experiment op mijzelf uitvoeren. Als 'ik' mij in de arm knijp voel 'ik' dat. Dat overtuigt mij ervan dat 'ik' besta als het organisme wat ik ben en dat 'ik' niet zomaar een illusie is.
Net als God is mijn 'ik' overal en weet alles van mij.
God lijkt dus ook op een interpretatie van sensorische informatie. Je kunt erin geloven zoals je in jezelf gelooft maar God leent zich voor geen enkel experiment.

Ik vrees dat ik jou kennisleer niet accepteer omdat die iets probeert te bewijzen wat niet te bewijzen is.  Een bewijs zou op een contradictie uitkomen.

Zie
https://www.facebook.com/emanuel.rutten/posts/pfbid0czUEMLPTQYrvS5VD6o3niJveD8CLhMgizsBpszwPDvdLhJ6R5vBGKUWBwgxyc9ZNl